நடுகல் ஒன்றில் வெளிவந்த கவிதைகள்

மாகா கவிதை

கேன்  வாட்டருக்குள் நீந்துகின்ற பால்யம்

யார் நிறமும் உள்வாங்கும் வேர் நீரில்

மூழ்கி மணலெடுத்தும்

பாவாடைச் சிறுமிகள் நீருக்குள் தாமரையை மலர்த்தி விட்டு மூச்சடக்கி விளையாடியும் 

வெயில் நேரத்துப் பனிக்குடமாய் பிள்ளைகளைச் சுமந்து நின்ற கிணறுகளில் 

கோடை கரைந்து போகும் 

மணலெடுத்து மேலெழும்பும் வரை 

அடக்கிய மூச்சுக்காற்றில் விரிந்த நுரையீரலிடம் தான் 

தாக்குப் பிடிக்க முடியவில்லை நிக்கோடின்களால்

கிணற்று மீன்கள் தீண்டலில் சிறுமிகளடைந்த வெட்கத்தை செவுல்கள் சுவாசித்து ஓடைகளில் பத்திரப்படுத்தும்

கீழைத்தேயங்களின் வளம் உறுத்திய 

பெரு முதலீட்டாளன் அவன் உதட்டு வறட்சிக்கு முதலில் கிணற்று நீரைத்தான் குடித்தான்

அதற்குப் பிறகு தான் கிணற்றைக் காணாது

எம் வடிவேல்கள் புகார் தெரிவிக்கின்றனர்

தீராத தாகத்தின் நாவுகள் ஆழ்துளையில் தவிப்படைகின்றன

கிணற்றின் நீர்க்கண்கள் அழகு பார்த்த எங்களது அம்மணம் கேன் வாட்டருக்குள் நீந்தப்பழகிவிட்டன .

பெருந்தேவி கவிதைகள்

அடையாளம்

என்னைப் பேராசிரியர் என
அடையாளப்படுத்தாதீர்கள்
ஒரு செடிக்குக் கோட் சூட் போடாதீர்கள்
உண்மையில் பாரதியின் தொழில்தான்
என்னுடையதும்
ஆனால் நான் பாரதியில்லை
எனக்குச் செல்லம்மா இல்லை
காக்கை குருவி குயில் தோப்பு எதுவுமில்லை
தேசம் காதல் பராசக்தி புதுமைப் பெண்
பாரதிக்குத்தான் எத்தனை நம்பிக்கை
கொடுத்துவைத்தவன் இருக்கட்டும்
ஆனால்
என்னைப் பேராசிரியர் என்றழைக்காதீர்கள்
ஒரு தடித்த ஆய்வுநூலுக்கில்லாத கண்கள்
ஒரு கட்டுரைக்கில்லாத உதடுகள்
திமிர்பிடித்த கவிதைக்குண்டு
அந்தக் கண்களும் உதடுகளும்
வாராய் நீ வாராய் என்று இட்டுச்சென்று
ஒரு மலையுச்சியிலிருந்து தள்ளிவிட்ட
பள்ளத்தாக்கில் அலைந்தபடிதான்
இதைக் கூறுகிறேன்
பேய்க்குக் காலில்லை ஆனால் குரலுண்டு
எனவே காதுகொடுங்கள்

புழு கட்டிய கதை

சீதை தீயில் குளிப்பதை ஓரமாய் நின்று
வேடிக்கை பார்த்த ராமன் ஒருத்தன்
இறந்த லட்சுமணனின் உடலை எரிக்காமல்
மாதக்கணக்காய்ச் சுமந்த ராமன் இன்னொருத்தன்
இரண்டு ராமன்களும் சந்தித்திருக்கிறார்கள்
முதலாமவன் பிணத்தை எரித்து விட்டானாம்
இரண்டாமவன் சீதையைச் சுமந்து சென்றானாம்
அரதப் பழைய நூலகத்தில்
செல்லரித்துக் கலந்து கிடந்த
ராமாயண பத்ம புராணப் பக்கங்களில்
இதுதான் நடந்தது என்று
அடித்துச் சொன்னது
அந்த வெள்ளி வண்ண ராமபாணம்
என் பெயரை விடவா இதற்கு
ஆதாரம் வேண்டும்
என்று முகத்தை நொடித்துக்
கேட்டாலும் கேட்கும்

மெழுகுவர்த்தி

மேரி மாதா எரிகிறாள்
உருகி வழிந்த முதல் மெழுகு
உடலில் திரண்டு நிற்கிறது
மாதாவின் கையில் குழந்தை ஏசு
சின்னப் பனிமணி
ஏசுவையே ஏந்துகிற தாய்
உங்களைப் பார்த்துக்கொள்ள மாட்டாளா
என என்னிடம் கேட்டாள் ஒருத்தி
வேளாங்கண்ணிக் கோயிலில்
பலகைச் சக்கரத்தில் நகர்ந்து சென்றபடி
மேரி மாதா எரிந்துகொண்டிருக்கிறாள்
அவள் கண்கள் எரிந்துகொண்டிருக்கின்றன
அவள் காணும் உலகமும்
உலகத்தில் ஒரு மூலையில் நானும்
எரிந்துகொண்டிருக்கிறோம்
குழந்தை ஏசுவும் எரிந்துகொண்டிருக்கிறார்
அவரைக் காப்பாற்றவாவது
வரவேண்டும்

அவனுக்கு அழகிய புட்டங்கள்

நீங்கள் சம்ஸ்கிருதப் பிரியர்
என்றால் ப்ருஷ்டங்கள் என்று
வாசித்துக் கொள்ளலாம்
அதாவது
மத்தியப் பிரதேசம் உங்களுடையது என்றால்

இல்லையில்லை
மத்தியப் பிரதேசம் குறியீடெல்லாம் இல்லை
அங்கே இனிமேல் பள்ளியில்
ஒன்றாவதிலிருந்து சம்ஸ்கிருதம் படித்தாகவேண்டும்

என்றொரு வதந்தி
அங்கே ப்ருஷ்டம் என்று இனிமேல்
பிள்ளைகள் எழுதுவார்களாயிருக்கும் வாத்திச்சிகளின்
இடம் சுட்டிப் பொருள் விளக்கிக்
கழிவறைகளில்
சம்ஸ்கிருதம் கடவுளின் மொழி என்கிறார்கள்
ஆனால் பாருங்கள் அதிலும் ப்ருஷ்டம் இருக்கிறது
முக்கியமாகப் பெண்களுக்கு

ஆனால் கவிதை இப்படித்தான் தொடங்குகிறது
அவனுக்கு அழகிய புட்டங்கள்
யார் குரல் என
உங்களுக்குக் குறுகுறுக்கிறது
ஒரு பெண்ணை எதிர்பார்க்கிறீர்கள்
வசீகரமாக உயரமாக மீசையில்லாமல்
உங்களுக்குப் பிடித்த அவள் சாயலில்
ஆனால் அவளல்ல

வர்ணிப்பது அதுதான்
அவனுக்கு அழகிய புட்டங்கள்
இதற்குமேல் என்ன எதிர்பார்க்கிறீர்கள்
கவிதையில்
ஒரு சேதி சொல்லப்பட்டுவிட்டது

அன்பு கட்டிடமாக

அன்பு கட்டிடமாக 
எழும்பும்போது
திறந்திருக்கும் அறைகளுக்குள்
யார் யாரோ சகட்டுமேனிக்கு
வருகிறார்கள் போகிறார்கள்
கட்டிடம் முடிந்த பிறகு
கதவுகளை
 ஒரு அவசரத்தில்
திறந்து மூடும்போது
கைவிரல்கள் கூழாகிவிடலாம்
இதை இவர்களிடம்
மனம் நோகாமல்
எப்படிச் சொல்வது?

000

நந்தாகுமாரன் கவிதைகள்

எதிர் மழை

பசி தீர்க்கச் சுலபமாய்க் கிடைத்த காரப்பொரி பாக்கெட் கிடைத்த
கடை ஓரம் ஒளிய ஒதுங்கிய மணி நாய்
தூக்கி எறிந்த துண்டு பீடி எரித்த பாதி இருளில்
சிலையாகும் சிகரெட் புகை
ஆஸ்பெஸ்டாஸ் ஷீட்டோரம் ஒழுகும் நீரில்
செருப்புகள் கழுவும் வறிய முதியவரின்
தோள் தாங்கும் மிகக்குடித்த இரும்புத் தூண்
நீர் கீறிப் பழுதடைந்த காட்சிக் கலக்கம்
சொற்களின் நெரிசலில் சிக்கித் தவிக்கும் அர்த்தசாமம்
வெண்தோல் முதுகுப் பெண்ணின்
முழங்கால் பனித்துளி
காமம் அமிழும் கானல் நீர்
வாகனச் சிறையில் நூற்றி நாற்பது நிமிடங்கள்
கபாலக் கூரையில் கை வீசி நடக்கும் எதிர் மழை
ஒரு சிறு மழைக்கும் தகுதியற்ற கூட்டத்திற்கு
இரு பெரு மழை ஒரு சேரப் பரிசு
நான் பார்க்கப் பார்க்க வெகு தூரத்தில்
சென்று மறையும் இந்தக் கவிதை

குறை ஒன்று வேண்டும்

இன்னும் ஒரு வரி போதும்
இது கவிதையாகி விடும்
இன்னும் ஒரு பூ போதும்
இது கதம்பமாகி விடும்
இன்னும் ஒரு கல் போதும்
இது கட்டிடமாகி விடும்
இன்னும் ஒரு பருக்கை போதும்
இது பசி தீர்த்து விடும்
எனினும் இவ்வளவே போதும்
இதுவே குறைந்தபட்சத்தின் நிறைந்த உச்சம் என
இத்துடனே விட்டதற்கு
உங்களுக்கு நன்றி

...

கவிதை தேறும் கணம்

தொண்ணூறு கவிதையா
நூறு பக்கமா
அறுநூறு பிரதியா
இருபதாயிரம் ரூபாயா
பத்து வித்திச்சா
அத்தனையும் செத்திச்சா
அடுத்த தொகுதியா
அறிவு இருக்கா
ஆசையா இருக்கா
ஆரம்பிப்பமா
உச்சிக் கிளை
பச்சைக் கிளி
க்ரிப்டனைட் குன்றுகள்
காணும் சூப்பர் மனிதனின்
Selfie பார்வை படும்
இந்த ஈரோட்டு வெய்யிலுக்கு
Vitamin D சற்று கூடத் தான்
தேறும் போல

00